De Deelen,
Het gebied waar laagveen werd gewonnen rond 1900. Bloed, zweet en tranen offerden veenarbeiders een eeuw geleden om turf bovengronds te krijgen. Meteen ten noorden van Heerenveen leidde deze noeste arbeid niet alleen tot wagonladingen turf voor in de kachel, maar ook tot rijke natuur: Zwaar werk, nu hebben machines het zware werk overgenomen.
Toen ik aankwam in de Deelen was het eerste wat ik zag de vervening die nu plaats vind. Boeiend om te zien, het resultaat is hetzelfde als een eeuw geleden, het werk is lichter en wordt nu beter betaald. Mooi de zwarte veengrond, de grote bergen, de bergen met dikke stukken hout die als restanten in het veen opgeborgen zaten, veen is immers grond waar plantendelen laag op laag terecht komen, vergaan onder invloed van water en door de tijd heen ontstaat een dikke veenlaag. Boven water gehaald op de legakkers kan het drogen. Vroeger werd het gebruikt als brandstof en nu wordt het aangeboden als tuinproduct. Dit is het laatste hedendaagse veengebied. Boeiend om te zien. De legvelden van nu, nog steeds vanuit de historie onveranderlijk. De legvelden liggen in uitgestrekte lege landschappen en een paar honderd meter verderop liggen de oude legvelden. Niet meer een leeg landschap maar een natuurgebied.
Heerlijk om die middag een eerste verkenning door het gebied te maken, de sfeer proeven, foto’s schieten, de contrasten van het zwart in het landschap, bijna dreigend.
Pauline Kick 