De laatste baggelmachine staat in de Deelen. Op mijn zoektocht door het gebied was hij slecht te vinden. Aan het eind van het gebied, dicht bij Tjalleberd, staat dit monument verscholen en overwoekert door de natuur. De werkzaamheden zijn al lange tijd gestopt, maar ooit maakte deze machine het zware werk van baggelen (het scheppen van de grond en uitspreiden op de walkant om te drogen) toch iets lichter.
De machine doemt als een zwart gevaarte op, een zwaar contrast van dat moment in het stille en terug getrokken landschap. Hier heeft meneer winter aardig zijn vrieskou op losgelaten. Het is een bizar maar ook intrigerend beeld. In de stilte kun je bijna het geluid van het staal horen en stemmen die gedempt misschien nog iets zeggen. De aanwezigheid is hier nog zo voelbaar.
Hier voel je het geheugen van het landschap
herinneringen verhalen
een plek waar de natuur toevoegt.
stapelbare lagen
zichtbaar
Pauline Kick 