Schiermonnikoog, zoals de bewoners zelf zeggen “Schier”. Het Waddeneiland, artist in residence. Een project welke georganiseerd is door het kunstenaarscollectief 6kmperuur10mdiep. Het is een onderzoek naar het risico van de vrijheid. Het vooronderzoek voor mijzelf was vooral een onderzoek naar het gebied en dan met name het wad. Daarna besloot ik om fysiek het eiland te gaan verkennen. En “on my way” te gaan per fiets . Het vertrekpunt was steeds De Kooiplaats, de verblijf locatie. (Ik dacht nog even, het risco van de vrijheid van eenden) een kooiplaats is juist een jachtplek, arme eenden die hier in alle vrijheid inliepen. Het eerste gebied waar ik ben doorgetrokken was het kweldergebied, leeg en kaal, het zeewater loopt dit landschap in, blijft achter met de wisseling van de getijden. Het tast het landschap aan, onzichtbaar op dat moment maar zichtbaar door de tijd heen. Bomen hebben het hier moeilijk, De eeuwige aanvoer van het zoute zeewater in tijden dat het water hoog staat, bomen die proberen te overleven en soms als zwarte skeletten de hoop hebben opgegeven.
Het is een open landschap, leeg en uitgestrekt, maar juist die leegheid en gevarieerd, de geulen waar resten inhangen van achtergebleven schelpen, diertjes, de bloot geslagen wortels en het achtergebleven water. De kleine details in die grote schijnbaar lege ruimte maken het bijzonder.
De lange droogte heeft de aarde op sommige plekken uitgedroogd. Het heeft het oppervlakte letterlijk laten barsten, scherven van de aarde. Het inlopende water probeert het te herstellen en de bodem borrelt, schuimt, kleurt. Het ligt iets verdiept in het landschap, mooi gevulde gaten, onzichtbare flarden van de natuur.
Sporen van de tijd, resten uit een verleden, opnieuw gevormd door de natuur. Achteloos neergeworpen door de wind, de mens of meegevoerd door eb en vloed heeft zich het een nieuwe plek toegeëigend.
Voldaan kom ik terug en ik stippel 4 tochten uit, met als vertrekpunt de kooiplaats en 4 cirkels om het gehele eiland te verkennen. Onderzoekend wat het mij op gaat leveren.
Pauline Kick 