BLACKSOD BAY
Polranny Piratus, een residentie met het uitzicht over Blacksod Bay aan de achterzijde. Door de velden weet ik mijn weg te vinden en er zijn verschillende plekken waar je bij het water kan komen. De graslanden lopen deels door tot aan de zee, waardoor smalle stroken zand zichtbaar zijn bij laag water en deels ook stranden met veel keien en stenen. Een plek waar nog een enkel bootje ligt voor de visserij. Begin 1910 leefde men hier behalve van de turf ook van de visserij. Zelfs van de walvisvangst. Oude foto’s kwam ik tegen van deze geschiedenis in het bezoekerscentrum van het nationaal natuurpark Ballycroy. Waar de Blacksod Bay uitmondt in de Atlantische Oceaan schijnen er nog steeds van deze reuzen van vissen voor te komen. Hier aan het eind van de monding is het water niet diep genoeg. De zee kleurt de lijnen langs de kust okergeel en als de zon schijnt lijkt het goud. Het zeewier slaat los van de bodem en drijft langzaam naar boven en op het ritme van de golven wordt het meegenomen om aan land aan te spoelen.
Dikke bossen blijven achter als de zee zich terugtrekt. Het harde landschap van de stenen verandert in een harig landschap. De stenen worden zacht, bijna aaibaar. Daar waar dikke partijen zeewier zich verzamelen verdwijnt zelfs de identiteit van de stenen, De vorm verandert en zijn eigen kleur verdwijnt voor een tijd. Groepen harige koppen lijken het soms die zwijgend hun kop bij elkaar steken, zwijgend of lispelend onhoorbaar. Sommige stenen worden met rust gelaten, het zeewier voegt zich rondom een steen, vormt daar een krans als ode aan de steen.
Ierland kent vele soorten zeewier, boeiend om te zien dat de oker-gele/ oranje-gele kleuren ook juist zo bepalend zijn in dit landschap met zijn blauwe, grijze tot diepzwarte kleuren. Het contrast is bijna complementair, krachtig en typerend voor Ierland. De grote massa zeewier aan land heb ik niet eerder gezien. Op de vloedlijn blijft het zeewier achter en een de buitenkant, daar waar het water het hoogst komt ligt het dunner verspreidt, blijven enkele stukken zeewier achter. Daar is nog zichtbaar dat zeewier de stenen nodig zijn, om te hechten en te groeien. Prachtige vormen blijven achter, kleine nieuwe landschapjes aan de randen van de grote Blacksod Bay.
Pauline Kick 